25 mrt Sporten met overgewicht

We komen haar tegen wanneer we met het hele gezin een wandeling in het bos maken. Een vrouw van midden 20 met een rood bezweet hoofd. Ze is behoorlijk gezet en aan het joggen in het park. Ze heeft het duidelijk te zien erg zwaar maar ze doet het wel.
Ze doet me denken aan hoe ik zelf ooit begon. Met 120 kilo kon ik maar een seconde of 10 rennen achter elkaar, daarna moest ik weer gaan wandelen. Het kostte ontzettend veel moeite om dat zware lijf vooruit te krijgen. Het zag er vast niet uit, maar dat interesseerde me niet. Ik had een doel voor ogen en dit was er voor nodig om dat doel te behalen. 3x in de week trok ik mijn sportkleding aan en ging ik vastberaden naar het park om de hoek om een uur te (hard)lopen.

Helaas waren er diverse mensen die het me wel even duidelijk moesten maken dat ze het een gek gezicht vonden om zo’n gezet iemand te zien zwoegen. Sommigen vonden het nodig me aan te staren of na te wijzen en er waren zelfs mensen die het nodig vonden een vies of afkeurend gezicht naar me te trekken. Hoewel ik me daarvan niet van de wijs liet brengen (want als ik iets in mijn hoofd heb zal het gebeuren ook) kwetste het me wel. Ik durfde daarom de sportschool niet in omdat ik bang was daar helemaal aangestaard te worden.

Naarmate de tijd verstreek viel ik meer af en werd het rennen steeds makkelijker. Ruim een jaar later rende ik zelfs de Dam tot Damloop van 16 km. Echt helemaal leuk was dat niet (daar vertel ik een andere keer wel over) maar ik heb hem gelopen! Inmiddels ben ik verslaafd aan fitness en komt er weinig meer van hardlopen. Maar als ik dat nu doe kijkt er niemand meer na. Het blijft gek hoe we ons anders gedragen naar mensen die meer kilo’s met zich mee dragen. Zouden we elkaar allemaal niet moeten motiveren? Dik, dun, groot of klein? Zolang we aan ons zelf werken op wat voor manier dan ook is dat top en zouden we elkaar moeten stimuleren om door te zetten toch?! Ik vind van wel.

Dus die stoere vrouw die we in het park tegen kwamen? Daar steek ik lachend een duim naar op en roep; topper!, lekker bezig!!!
“

Met vriendelijke groet,

Tamara Melk-Hermans