21 sep Are you a believer?

Believing in a God doesn’t make you a better person. Being a better person makes you a better person!

Vechten om het geloof. Hoe komt het toch dat er zoveel ruzie/oorlog is over het geloof? Hebben mensen dan werkelijk helemaal geen respect meer voor de mening van een ander? Of is dat respect er gewoon nooit geweest…? Of is het geloof soms een excuus om oorlog te voeren? Geweld en Oorlog zit van oudsher in mensen. Het geloof is enkel zo’n reden waarin zich dat uit. Met religie betreft het een soort waarheidswaanzin waar de religie in kwestie een soort van monopolie op wil hebben. In het geval van religie is het de wetenschap die het geloof weinig ruimte geeft en andersom werken veel religies met een soort overtuigingsplicht (dit in meer en mindere mate per geloof) voor zijn/haar aanhangers. De kern zit hem dus mijns inzien in het aard van het beestje. Eigenlijk willen wij gewoon god zijn. Waar draait het in dit leven allemaal om…? Het gaat om MIJ! Om MIJN mening, MIJN belang, MIJN wil, MIJN genot, MIJN eer en niet in de laatste plaats MIJN zeggenschap en MIJN macht. Hieruit vloeit voort dat wij mensen zogenaamd uit naam van god kunnen gaan moorden om de ultieme macht te hebben. Echter, de ultieme zonde openbaart zich hier: de mens speelt voor god en bepaalt wie mag leven en moet sterven. Let op: Het zit in ons allemaal als we niet uitkijken! Tegenwoordig lijkt er geen levend wezen meer rond te lopen die aan een ander denkt. Maar gelukkig ben IK er nog, de enige die wel aan mij denkt! Zucht…

Als godsdienst een privézaak was, dan was er eigenlijk ook geen probleem. Helaas zijn er genoeg gelovigen die anderen met hun fanatisme lastig vallen: wat zij niet mogen van hun geloof willen staan ze jou ook niet toe. Talloze voorbeelde zijn zo op te noemen: je mag geen homo zijn, je mag geen abortus plegen, je mag geen euthanasie plegen, je mag niet vloeken, je mag niet drinken, je mag geen varkensvlees, je moet vasten etc etc. Het is ook wel zo makkelijk om je te verschuilen achter een geloof. Zonder een geloof zouden de mensen veel minder durven. Want ja….ze vermoorden die mensen natuurlijk niet omdat ze dat zo graag willen. Ze doen dit voor het geloof zul je begrijpen. Tja….dan zou je je nog af kunnen vragen WAAROM mensen moorden? Mijns inziens gaan deze oorlogen helemaal niet over het geloof, maar zijn de mensen simpelweg gefrustreerd. Het is een vies machtsspelletje. Voetbalhooligans gaan ook sowieso vechten, of ze nu gewonnen hebben of niet. Het gaat ze om het uiten van hun frustraties en woede.

Voor mij is het sleutelwoord RESPECT. Hoe uit dit zich dan in de praktijk? Als geboren Turkse “moslima”, gehuwd met een Italiaans/ Belgische katholieke man, beiden geboren en getogen in Nederland, kunnen wij goed over dit onderwerp meepraten. Mijn man en ik bekvechten om de meest onnozele zaken, zoals een rondslingerende sok of een tandpastadop die er niet goed opgedraaid is, maar discussie om het geloof hebben we werkelijk nooit. “Hoe dan?”, hoor ik je denken. Het antwoord is echt simpeler dan je zou denken: We respecteren elkaars geloof. PUNT! Nu moet ik wel toegeven dat het voor ons niet zo erg moeilijk is, omdat we beiden niet strenggelovig zijn. Ik draag geen hoofddoek, doe niet mee aan de Ramadan en bezoek nooit een moskee tenzij het een cultureel uitstapje betreft. Voor mijn man geldt hetzelfde. Hij leest geen bijbel en bezoekt niet elke zondag de kerk. Hij gaat liever even tennissen. Aangezien ik altijd kook, maak ik nooit een gerecht met varkensvlees klaar. Mocht mijn man hier wel trek in hebben, mag hij dit buiten eten wat mij betreft. Het komt iig niet in mijn koelkast of in mijn pan en dat respecteert hij. Wel vindt hij kerstavond belangrijk dus wat een geluk dat we nooit hoeven te vechten bij wie of met wie we dat moeten vieren! Voor mij is kerst namelijk totaal niet belangrijk, dus het is zijn feestje! Kort gezegd, wij zien alleen maar de voordelen van 2 geloven in een relatie en is het eigenlijk altijd dubbel feest bij ons! Offerfeest, suikerfeest, Pasen, Kerst! Ben ik nog een feestje vergeten in dit rijtje? Onze kinderen vinden dit fantastisch!

Onze dochter SOFIA hebben we heel bewust vernoemd naar de Aya Sofia. De oorspronkelijke Hagia Sophia was eeuwenlang de grootste kathedraal ter wereld. Na de verovering van Constantinopel door het Ottomaanse Rijk onder Mehmet II in 1453 werd de Hagia Sophia een moskee en ging Aya Sofia heten. Hiervoor werd het gebouw voorzien van minaretten en werd het kruis op de centrale koepel vervangen door een halve maan. Binnenin werden zes platen met de namen van Allah, Mohammed en de vier recht geleide kaliefen aangebracht. De Byzantijnse muurschilderingen en mozaïeken werden met een witte pleisterlaag bedekt. In 1934 werd de moskee door de 1e president van Turkije, Mustafa Kemal Atatürk, tot een seculier gebouw gemaakt en werd het een museum. Oude mozaïeken werden opnieuw zichtbaar gemaakt. Van binnen is dit gebouw een kerk, van buiten een moskee.

De Aya Sofia staat wat mij betreft niet alleen symbool voor onze relatie, maar voor onze samenleving. We zijn een mix van culturen, gebruiken en geloven. Hoe mooi zou het zijn, als iedereen gewoon kon geloven wat hij wilde geloven, zonder zijn geloof of wil aan een ander op te leggen? Mijn hele familie is een mix van verschillende geloven en culturen en schijnbaar kan het dus prima samen. Je moet het alleen wel willen! Onze dochter Sofia mag zelf beslissen of en welk geloof ze wilt geleiden. We doen hier allebei niet moeilijk over. Wat wij het belangrijkste vinden is dat we haar de juiste normen en waarden meegeven opdat ze goed kan meedraaien in de maatschappij. Onze opvoeding kent 5 zuilen : 1) Respect voor de medemens (jong of oud) 2) eerlijk zijn 3) behulpzaam zijn 4) gul/gastvrij zijn 5) trouw zijn (aan jezelf en naar anderen toe)

Zoals de titel luidt: Believing in a God doesn’t make you a better person. Being a bettter person makes you a better person! Je wordt volgens ons namelijk geen beter persoon omdat je in een god gelooft. Je wordt een beter persoon door simpelweg een beter persoon te zijn!

Vrede in je hart, vrede in de wereld!

Liefs, Julia

Bronnen: wikipedia, google